پسران کرمان

ازارم ميدهي به عمد...يا غير عمدخدا ميداند.اما من انقدر خسته ام...انقدر شكسته ام كه هيچ نميگويم...حتي ديگر رنجيدن هم از يادم رفته است.

يا رب غم انچه جز غم توست از دل ما بردار :كه بي حاصل از حاصل توست...

خدايا امشب مهمانم باش به صرف يك قهوه تلخ -وقتش رسيده طعم دنيايت را بداني...

صبرت كه تمام شدنرو -معرفت تازه ازان لحظه اغاز ميشود...

براي من از (دست دادن) از دست دادن عادي تر شده......

اگر بداني جايگاهت كجاست.خواهي ماند.......

درست زماني كه سرت جاي ديگري گرم است..دل من همينجا يخ ميزند ...چه فاصله زياديست از سر تو تا دل من.....

زندگيم بسته به تار مويت اينقدر زندگيم را بشت گوش نينداز.....

دوست خوبم يك صندلي خالي كنار روياهايم جاي توست بنشيني يا بروي دوستت خواهم داشت...........

يک نفر ..... يک جايي..... تمام روياهاش لبخند توست و زماني که به تو فکر مي‌کنه احساس
مي‌کنه که زندگي واقعا با ارزشه پس هرگاه احساس تنهايي کردي اين حقيقت رو به
خاطر داشته باش يک نفر ..... يک جايي..... در حال فکر کردن به توست

ديشب در جاده هاي سکوت در ايستگاه عشق هر چه منتظر ماندم کسي براي لمس تنهاييم توقف نکرد و من تنهاتر از هميشه به خانه بر گشتم !

}دوش مست و بیخبر بگذشتم از ویرانه ای
در سیاهی شب ، چشم مستم خیره شد بر خانه ای

چون نگه کردم درون خانه از اون پنجره
صحنه ای دیدم که قلبم سوخت چون جانانه ای

کودکی از سوز سرما میزند دندان به هم
مردکی کور و فلج افتاده ای در یک گوشه ای

دختری مشغول عیش و نوش با بیگانه ای
مادری مات و پریشان مانده چون دیوانه ای

چون که فارغ گشت از عیش و نوش آن مرد پلید
قصد رفتن کرد با حالت جانانه ای

دست در جیب کرد و زآن همه پول درشت
داد به دختر زآن همه پول درشت چند دانه ای

بر خودم لعنت فرستادم که هرشب تا سحر
میروم مست و شتابان سوی هر میخانه ای

من در این میخانه، آن دختر زفقر
میفروشد عصمتش را بهر نان در خانه ای